Barba Sivigliu      Mé Mae a s’è aisà fitu ‘sta matìn: a ghéiva da fà i tagiaìn, ma fòrse ai fà sulu dumàn chè primma a deve cöxe  u pàn.    A dumande a-u barba Sivigliu, u frè dé sö màiu, u Gigliu, s’u l’agiüte a mesccià a fàina invece de andàasene a màina.    Alégru cùmme au sòlitu u l’ha ubidìa c’ha l’è sèmpre sö cugnà, ‘sta Maria! U g’hà mìssu e brasse sénsa risparmià  e a pasta du pàn  a s’è levà.    Mi nàsciu sulu dumàn matìn e me piàxe mangià i tagiaìn, anche se  so che quéllu barba u se n’è andòu su ‘na barca e pe’ cunùscilu gh’è vosciùu‘na vìtta e ‘na vòggia de viaggià infinìa.    Ma quànde t’ho vìstu mesccià a pàsta ho  sübitu capìu quànte basta: quéllu barba Sivigliu ti èi sulu ti che ti infurnàvi a pìssa e ti amiàvi mì.   Fontona, 21 settembre 2019