Amù de cornabüggia      Ghemmu tante pumate, ghemmu tant’ öiu d’uiva ed ànche ‘n po’ de sà, ma sènsa cornabuggia nu se pö’ pròpiu mangià.    Te ligàvu a piccàgia pé fàte sta sü u scusà e anà pé cornabüggia pé i vièli de chi e de là.   T’éivu vista caminà in simma a quella muntà, cun ‘na micca ‘n po’ stanca ma cuscì bella e incantà.    L’è  alua  che l’ ho capìu che quélla bèlla figgia a l’ è a mæ  cornabüggia pe’  ’ na vitta savuìa.   Fontona, aprile 2018